2 Ocak 2012 Pazartesi

Kapıma çiçek şeklinde mutluluk geldi.

 Yollar aşıldı, otobüslere binilip inildi, bu arada bana 'yemek yiyorum' denildi, ve ben uf puf çalışmaya çalışırken kapıma mutluluk geldi, çiçekçi de sevdiğim biri çıktı, bak seen! :) Ve bunların hepsi sadece kapıda 5 dk. konuşma uğruna yapıldı. Anlatamam ki hissettiklerimi..

  Ben ise üzerinden saatler geçmesine rağmen düşündükçe, 32 dişimin ortaya çıkmasına engel olamıyorum.      Başucumda duran bu güzelliklere baktıkça, 'Ne güzelsiniz ya siz!' deyip duruyorum, aslında bu iltifat ilk başta onları yaratana sonra da, onlara kavuşmama vesile olana..


 Ve ben bir kez daha anlıyorum ki; şükretmem gereken çok şey var. Ve bunların önemli bir kısmında da Sen varsın. Teşekkür sınır benim için, teşekkür olmamalı bunun adı, adını koyamıyorum; bir olmayan kelime daha. Tıpkı bana gelişine bir ad koyamadığım gibi..

 Sevgim/niz eksik olmasın inşAllah.

 Mrs. Mad